NATIONALISTISCHE AGENDA – N° 38 – APRIL/MEI/JUNI
PAG.13
DOSSIER MUZIEK
IN DE GEEST VAN DE SAMOERAI EN HET FUTURISME…
INTERVIEW MET ZETAZEROALFA
Zetazeroalfa is één van de meest vernieuwende groepen binnen de italiaanse identitaire scène.
Hoe is de groep ontstaan?
Een beetje op een speelse manier, tijdens een warme avond in onze thuisstad, Rome. Bij een biertje en een grap vroegen we onszelf af wat er zou gebeurd zijn als we onze levensvisie op muziek zouden zetten, en zo zijn we beginnen spelen. Wij spelen gevarieerde rockmuziek, bij momenten zeer aggressief, soms ironisch of choquerend, maar met een metapolitieke en identitaire boodschap. Onze muziek verandert ook naargelang onze stemming.
Welk is jullie muzikaal parcours sinds jullie eerste plaat tot de meest recente “Fronte dell’Essere”?
“La Dittatura del Sorriso” (de Dictatuur van de Glimlach) was een poging de mallemolen van de onreine dagdagelijksheid voor te stellen, met de glimlach van de uitdaging. Met de vreugde en de blijdschap van hen die weten dat ze aan het leven zijn op het einde van een cyclus. (ZETA) Het album werd goed geapprecieerd want het was los en ongedwongen en blijkbaar vermakelijk.
“Kriptonite” beschreef onbeschaamd de volgende fase, te zeggen, ‘het verbond van hen die bleven’, en de wanhoop die plotseling de kop kan opsteken. Het was de Tabula Rasa, de geest van de Kamikaze, de bewustheid om zich niet te integreren. (ZERO) Het vertegenwoordigde ook het behoren tot een groep, tot een kleine gemeenschap van weerstand tegen de neoliberale machthebbers en hun vluchtige ideeën. Ik vrees wel dat deze duistere ondertoon op de plaat niet door iedereen begrepen werd, wat zeer jammer is.
“Fronte dell’Essere” (het front van het bestaan) is daartegenover de uiteindelijke bewustwording dat ieder van ons een eigen eenheid is, het is de wedergeboorte, de nieuwe ochtend, het begin van een nieuwe tijd (ALFA). Eenieder moet zelf zijn eigen toekomst tegemoet gaan, met de ogen open en het hoofd omhoog. Lichaam, geest en ziel gericht naar één doel.
In tegenstelling tot andere groepen uit de italiaanse identitaire scène geven jullie de indruk een Tabula Rasa te hebben gemaakt met het verleden. Geen verwijzingen naar het Ventennio (de fascistische tijd) of naar de ‘jaren van de spanning’ (1) op één enkele uitzondering na. Is dit jullie manier om jullie schepen te verbranden, uit het getto te treden en nieuwe terreinen te veroveren?
Laat het ons er simpelweg op houden dat wij de aanval verkiezen boven het herstel van wat ooit was. Spelen voor onze kameraden is voor ons het belangrijkste en hetgeen we bovenal verkiezen, maar voor een vijandig publiek optreden en hun maximaal in verwarring brengen is onze grote missie. Wij zijn van oordeel dat het het heden is dat aangevallen moet worden. Onze politieke beweging, en ik bedoel hiermee de vele Nationaal-Revolutionaire groepen in Europa, is er altijd in geslaagd, om met 15 tot 20 jaar voorsprong duidelijke politieke analyses te maken over hetgeen ging gebeuren. De vraag die we ons hierbij dan moeten stellen is, wat gaan we ermee doen, wat hebben we ermee gedaan? Het antwoord hebben we jammer genoeg voor onze ogen. Zou het niet zo zijn dat sommige zich goed voelen in hun rol in het getto? Ik verklaar me nader. Dit getto waarin sommigen zitten, wentelt zich in onwetendheid en onkunde en oppervlakigheid. Wat het ook zij, onze politieke lijn is duidelijk. Wij hebben respect voor de Erewacht die 365 dagen per jaar de wacht houdt aan de crypte van Mussolini in Predappio, maar wij verwerpen de psychopathische nostalgici. Ons project is naar de toekomst gericht.
In het lied La Tela del Ragno (het web van de spin) lijkt het erop dat U een ontgoochelde en kritische visie heeft op de strijders, ook die uit nationalistische hoek, van de ‘jaren van de spanning’.
Onze wereld is gevuld met helden, mannen die strijden, zelfs als ze weten dat het een verloren zaak is. Maar het gaat niet over hén dat we zingen in La Tela del Ragno. Het lied gaat inderdaad over ‘de jaren van de spanning’, maar ook over de infiltranten, over de moorden van Acca Larenzia en de aanslag op het station van Bologna, een aanslag beslist door de occulte machten en uitgevoerd door hun gewapende vleugel: de CIA, de Mossad en de politie. Dit lied gaat over het perverse mechanisme dat ertoe diende het regime te versterken in haar macht. La Tela del Ragno is geschreven om dit verhaal door te geven aan de nieuwe generaties, zodat ze dit nooit maar dan ook nooit vergeten.
Zetazeroalfa is niet alleen een muziekgroep, het is een verenigingsbar (de Cutty Sark) een uitgeverij (451) een motorgroep (Omunghus) en een artistiek tijdschrift (Montag). Vertel ons wat over al deze initatieven.
We kunnen aan deze lijst nog onze bewakingsdienst voor discotheken en onze twee Thaise boksclubs (Dogo Clan) toevoegen. Het is onze levensvisie. Wij geloven dat het essentieel is om volwaardige Mannen en Vrouwen te zijn. Radicaal, maar beter dan diegenen die onze waarden bedreigen. Als we het recht willen hebben om ons te beklagen over de hedendaagse maatschappij moeten we bereid zijn alles te geven. Denken en Handelen, daar proberen we naartoe te streven. De situatie momenteel in Rome is echter zoals bijna overal. Veel groepen, veel partijen met kleine leidertjes, veel venijn, veel verlies van energie. Velen misbruiken de goede trouw en de geestdrift van de jeugd voor hun eigen armzalige persoonlijke belangen.
Wij zijn enkele jaren geleden begonnen ons af te zonderen van de bestaande scène; eenvoudigweg omdat we geen motivatie en stimulansen meer vonden in wat ooit een broeiend en nog steeds rokend slagveld is, waar de doden en gewonden nog op de straatstenen liggen. Wijzelf hebben echter nooit het oorlogsterrein verlaten, maar hebben er ons rekenschap van gegeven dat repressie, culturele invasies en lobotomie ons milieu niet hebben gespaard.
Wij hebben toen besloten het geweer van schouder te vervangen, en op het puin iets nieuws op te bouwen. Wij hebben toen een andere en nieuwe manier gevonden (dat hoop ik toch) om aan politiek en muziek te doen, mede door een steeds groeiend aantal militanten te rekruteren na een ijzeren en onverbiddelijke selectie. Het geheel van onze vele talrijke activiteiten is terug te brengen tot een organisatie van 25 geharde mannelijke en vrouwelijke militanten, geholpen door talrijke sympathisanten, die ervan overtuigd blijven dat samenwerking kan bestaan met andere geloofwaardige krachten die ook voorbereid en gemotiveerd zijn om de bewaging te steunen. Als consequentie hiervan durf ik zelfs voor te stellen de fragmentatie in de beweging te accepteren, en voor eigen doel te gebruiken. Het maakt niet uit hoeveel groepjes er op het terrein zijn, indien ze elk op andere fronten actief zijn, vooruitgang boeken, en elkaar respecteren. Apart opstappen om waar nodig samen toe te slaan.
Jullie hebben ook een verlaten gebouw van de stad gekraakt in de rand rond Rome, en er een centrum gevestigd voor sociale hulp, cultuur en sport. Het project Casa MONTAG. Vertel hier eens iets meer over.
Casa Montag is een ambitieus project dat heel onze groep mobiliseert. Het is de bedoeling dat er sociale projecten komen, in samenwerking met o.a. Legio Caritas, een bibliotheek, een polyvalente zaal, een plaats voor overnachtingen en nog veel meer.
Einde 2001 zijn jullie tijdens een optreden aangevallen door punkers en andere pseudo-revolutionairen, waarna er rellen waren met de ordediensten. Wat is er toen juist gebeurd?
Een veertigtal linksen dacht ons te kunnen beletten op te treden. Nadat we ze verjaagd hebben, zijn ze gaan uithuilen bij de politie. De consequentie hiervan was wel dat ikzelf en vier andere kameraden achteraf opgepakt zijn, en we gedurende 4 dagen zijn opgesloten in de zwaar bewaakte gevangenis van Sulmona te midden van Al-Quaida-verdachten en maffialeden van de Sacra Corona Unita.
Er bestaat binnen de Identitaire muziek scène een debat tussen de voorstanders van een maximale verspreiding van onze muziek, meer bepaald door straalschijven te kopieren en MP3’s op het net te smijten, en diegenen die van oordeel zijn dat kopiëren de Identitaire muziek kapot maakt. Wat is juille mening daarover?
Wij menen dat, naar buiten toe, onze muziek zo veel mogelijk verspreid moet worden, zelfs gratis. Met als doel onze wereldvisie zoveel mogelijk te laten kennen. In eigen rangen moet de militante basis de zaak steunen, en de platen aankopen. Immers deze platen vragen tijd, opofferingen en risico’s. Kopen en ondersteunen is bij wijze van spreken dus een plicht voor de militanten.
Fanblog Zeta Zero Alfa - Front Vlaanderen 